het kolkt, het broedt
mijn buik gloeit
mijn middenrif infecteert
het stijgt gesta
mijn maag verkrampt
mijn hart
gaat tekeer, steeds sneller, steeds harder
Oh ik herken het
daar gaan we weer
ik wil het tegenhouden
helaas ... te laat
mijn ademhaling stokt
mijn keel knijpt dicht
geen letter komt er nog door
mijn gedachten blokkeren
de chaos herboren
er rest me enkel een verloren, nutteloos hoofd
Oh gevoel
steeds herken ik je te laat
ik erken je
maar
ik ben je -nog niet- te baas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten